تاتو؛ نقوشی درمانگر یا ویرانگر؟

"تاتو کردن(Tattooing)"اگر چه به ظاهر بحثی نو و برای عده ای سرگرمی جدید محسوب می شود، اما ریشه در سال های بسیار دور داشته و نمی توان آن را موجی نو در قرن حاضر خواند.

سابقه تاتو به 6 هزار سال پیش در مصر باستان بازمی گردد. زنان و گاه مردان طبقه اشراف مصر برای تزیین خود، تاتو کرده و آن را افتخاری برای خویش می دانستند. کشف جسد مرد تاتو شده مربوط به 4 هزار سال پیش در "اتریش" نشان دهنده اطلاع اروپاییان از تاتو است.

در ایران نیز "تاتو" با نام"خالکوبی" سابقه ای طولانی دارد. پنجاه سال پیش تاتو در طبقه ای خاص رواج یافت و بزرگی تصویر انتخاب شده، افتخاری برای او محسوب می شد.

پس از گذر از آن سال ها اکنون می توان از منظری دیگر به تاتو نگریست و آن را راهی برای درمان "نقایص" مختلف چهره دانست.

دکتر زهرا حلاجی استاد دانشگاه و متخصص پوست و مو درباره انواع تاتو می گوید:

"تاتو انواع مختلف و کاربردهای متنوعی دارد. می توان از یک منظر آن را تنها روشی برای تزیین، نشان دادن وابستگی شخص به گروه یا عقیده ای خاص، تنوع طلبی، آرایش دائمی و... دانست؛ اما از منظری دیگر می توان آن را راهی برای پوشاندن و از بین بردن نقایص مختلف مانند نقایص مادرزادی یا اکتسابی دانست. اگر چه در ایران تاتو کردن، حتی از نگاه یک روش درمانی باز هم توسط پزشکان انجام نشده و یا بسیار به ندرت انجام می شود، اما نمی توان منکر فواید درمانی آن برای افراد نیازمند شد."

تاتوی لب

 تاتوی لب روشی درمانی برای رفع نقص افرادی است که به دلایل مادرزادی یا اکتسابی "خط لب" خویش را از دست داده اند. به طور مثال در افراد "لب شکری" پس از درمان نقص اصلی، می توان از تاتو کردن برای ترمیم "خط لب" بهره برد. علاوه بر این ممکن است فرد به دلیل تصادف، سوختگی، جراحت، عمل های جراحی و ... دچار نقص شود که می توان با استفاده از تاتو آن را برطرف ساخت.

تاتوی ابرو

تاتوی ابرو نیز کاربردی درمانی برای افرادی که به دلایل مختلف ابروی خویش را از دست داده اند یا دچار نقص مادرزادی هستند، محسوب می شود و از بارزترین نمونه های آن می توان به بیمارانی اشاره کرد که بر اثر"شیمی درمانی" ابروی خود را از دست داده اند.

تاتوی چشم

تاتوی چشم نیز برای رفع نقص هایی چون افتادگی چشم، افتادگی پلک ، آسیب و جراحت و ... به کار می رود.

آمار متقاضیان "تاتو"

آمار دقیقی از تعداد افراد خواهان تاتو در دست نیست، اما انواع مختلف تاتو شامل تاتو دکوراتیو، لب، ابرو و چشم در ایران نیز مانند سایر کشورها طرفداران فراوانی دارد. اما می توان به این نکته اشاره کرد که در ایران، تعداد افرادی که برای درمان، تاتو می کنند بیش از افرادی است که "تاتوی دکوراتیو" انجام می دهند. اغلب مراجعه کنندگان، زن هستند، چرا که زیبایی برای این قشر بیش از مردان و کودکان مطرح است.

تاتو با استفاده از سوزن مخصوص تاتو یا "سوزن الکتریکی" و تزریق جوهر رنگی در لایه میانی پوست انجام می شود.

استفاده از اشیای نوک تیز به جای سوزن الکتریکی و رنگ های غیر بهداشتی و نامناسب به جای رنگ های مرغوب، بسیار خطرناک بوده و مشکلات حادی برای شخص ایجاد می کند. در مراکزی که به طور علمی و بهداشتی تاتو می کنند، از سوزن الکتریکی و رنگ های استاندارد استفاده می شود.

تاتو در ایران

تاتو در ایران مشابه روش های تاتو در جوامع غربی می باشد. سوزن الکتریکی، وسیله اصلی کار در تاتو کردن است. نوع رنگ مصرفی نیز بسیار مهم است. رنگ ها باید استاندارد، بهداشتی و سازگار با پوست بدن باشند. گاهی رنگ های گیاهی به جای رنگ های شیمیایی استفاده می شوند که اغلب باعث حساسیت پوستی و ناراحتی شخص می شود و حساسیت به رنگ های گیاهی بیش از رنگ های شیمیایی گزارش شده است.

در انواع تاتوی درمانی اغلب از تک رنگ مشکی، آبی تیره یا قهوه ای استفاده می کنند، اما در "تاتوی دکوراتیو" به دلیل تزیینی بودن از رنگ های مختلف برای رنگ آمیزی طرح بهره می برند.

رنگ های مورد استفاده و منابع تولیدی این رنگ ها عبارتند از: رنگ سیاه یا آبی تیره از کربن، قرمز از رنگ های گیاهی یا جیوه،  آبی روشن از آلومینات کبالت، سبز از اکسید جیوه یا کروم، زرد از سولفید کادمیوم و رنگ قهوه ای از اکسید آهن یا گل اخری.

در ایران نیز از رنگ هایی که از همین منابع به دست می آیند استفاده می شود، اما متأسفانه در ایران نظارت یا استاندارد خاصی برای نوع رنگ مصرفی و اطمینان از کیفیت آن وجود ندارد و همین امر، فرصتی برای سودجویان بوده و مشکلات حادی برای تاتو شوندگان ایجاد می کند.

با وجودی که قوانینی برای استفاده از رنگ شامل نوع رنگ، منابع استخراج رنگ، میزان استفاده از انواع رنگ ها و ... در جوامع اروپایی وجود دارد و قوانینی هر چند اندک توسط FDA وضع شده است، اما به عقیده بسیاری از پزشکان هنوز هم نواقصی در آن دیده می شود.

به دلیل استفاده از سوزن در تاتو و ارتباط نزدیک آن با پوست بدن، احتمال بروز هر گونه بیماری، از راه زخم ایجاد شده توسط این سوزن امکان پذیر است. اگر چه تورم، التهاب و خارش در محل تا چند روز و تا هفته ها عادی است، اما گاه این علائم، هر چند خفیف، مقدمه ای برای بروز بیماری های حاد و خطرناک است.

در ایران تاتو کردن به درستی شناخته نشده و تنها به جنبه تزئینی آن توجه می کنند و آن را مطرود می دانند. از این رو پزشکان به هیچ وجه این کار را انجام نداده و یا اگر هم انجام می دهند، خیلی کم است. از این رو فقط مراکز زیبایی ، سالن های آرایش و... پاسخگوی نیاز افراد مختلف، حتی بیماران هستند که متأسفانه اطمینانی به سلامت، بهداشت، تبحر و... این افراد نیز وجود ندارد. اگر ما نیز به "تاتو کردن" به عنوان روشی برای درمان نقص بیماران نیازمند بنگریم، شاید به موفقیت هایی دست یافته و نیاز بسیاری از نیازمندان واقعی را با روشی علمی- بهداشتی برآورده سازیم.

اگر مراکز درمانی و پزشکان وارد عمل شوند، نتایج حاصل از آن برای درمان بیماران در ایران بسیار موفقیت آمیز تر از جوامع غربی خواهد بود، چرا که بیماری هایی چون ایدز، سیفلیس و... در جامعه ما کمتر از جوامع غربی است.

نوشته های دیگران ()

چه بیماری هایی با آلرژی چشمی اشتباه می شوند؟

همان طور که در مطلب"بهار و آلرژی های چشمی" گفته شد واسطه اصلی ایجاد علائم آلرژی، هیستامین است. ترشح هیستامین در ملتحمه باعث بروز خارش، سوزش و اشک ریزش می شود. همچنین هیستامین با گشاد کردن رگ ها باعث می شود که چشم، قرمز و پُرخون به نظر برسد.

به علاوه این ماده موجب می شود که مقداری مایع از رگ ها به داخل بافت ملتحمه و پلک نشست کند. در این حالت تورم پلک ایجاد می شود.

 بسیاری از بیماری های چشمی می توانند با آلرژی اشتباه شوند. شایع ترین این بیماری ها عبارتند از:

خشکی چشم:

این بیماری معمولا باعث ایجاد سوزش و احساس وجود شن ریزه در چشم می شود. در این بیماری خارش چشم کمتر از بیماری های آلرژیک است. به علاوه خشکی چشم معمولا افراد مسن را مبتلا می کند، در حالی که آلرژی در افراد جوان تر اتفاق می افتد.

یک نکته مهم این است که داروهای آنتی هیستامین که برای کنترل علائم آلرژی مصرف می شوند، می توانند خشکی چشم را بدتر کنند.

انسداد مجرای اشکی:

در این بیماری نیز به علت بسته شدن مجرای اشکی، چشم ها دچار اشک ریزش می شوند، اما بر خلاف بیماری های آلرژیک در این حالت معمولاً خارش وجود ندارد. این بیماری نیز در افراد مسن تر شایع تر است.

ورم ملتحمه عفونی:

ورم ملتحمه عفونی ناشی از بیماری ها و ویروس ها، می تواند علائمی شبیه آلرژی چشمی ایجاد کند.

تشخیص ورم ملتحمه عفونی از آلرژی چشمی مهم است، چون ورم ملتحمه عفونی به خصوص نوع ویروسی آن، شدیدا واگیردار است و می تواند اطرافیان را مبتلا کند.

نوشته های دیگران ()

کودکان دیابتی

درمان های امروزی به کودکان دیابتی کمک می کند که زندگی طبیعی داشته باشند و مانع بروز مشکلات احتمالی بعدی می شود.

یک کودک مبتلا به دیابت، احساس خستگی می کند، شب ها برای ادرار کردن بیدار می شود، از دل درد می نالد، مقدار زیادی آب می نوشد و به طورمرتب لاغر می شود. با تشدید وضعیت جسمی او، دیابت تشخیص داده می شود. یک آزمایش ساده، مقدار زیاد قند را در ادرار او مشخص می کند.

قبل از سن بیست سالگی، معمولا بیماری دیابت از نوع اول است که آن را "وابسته به انسولین" یا "دیابت جوانی" می دانند. در موارد نادری دیابت نوع دوم مشاهده می شود.

هر چند که بیماری دیابت جوانی، ارثی نیست، ولی علایم اولیه آن را می توان در بین برادران و خواهران مشاهده کرد.

در واقع دیابت جوانی، بیماری است مربوط به انهدام سلول های لوزالمعده ی مولد انسولین(هورمون تنظیم کننده قند خون) از طریق آنتی کورها و لنفوسیت های تی (T). اگر این سلول ها از بین بروند، دیگر هورمون انسولین ترشح نمی شود، لذا مقدار قند خون بالا می رود.

این بیماری پیش رونده است و می توان امیدوار بود که در صورت تشخیص زود هنگام، بتوان با استفاده از روش های درمانی نوین، بروز دیابت را تا چند ماه و حتی چند سال به تأخیر انداخت.

پس از تشخیص بیماری، کودک برای چند روز بستری می شود تا مقدار قند خون او به وسیله تزریقات انسولین، طبیعی شود. زندگی کودک دیابتی و خانواده اش با ظهور این بیماری مزمن که درنگاه اول پیچیده به نظر می رسد، دستخوش تغییر می شود. در منزل می بایست کنترل قند خون و تزریقات انسولین چندین بار در روز انجام گردد و نوع تغذیه و ساعات خوردن غذا او تنظیم شود.

البته کودک و خانواده اش تنها نیستند، چرا که پزشک، پرستار، متخصصین تغذیه و روان شناس آماده اند تا نکات لازم در مورد بیماری و روش کنار آمدن با آن را به آنها آموزش دهند.

آغاز مداوا چندان دشوارنیست، چرا که اغلب اوقات، ترشح انسولین کودک کاملاً از بین نرفته است. این ترشح ضعیف، به طور قابل توجهی به تنظیم میزان انسولین تزریقی کمک می کند. به گفته متخصصان نباید والدین را نگران کرد و کودکان را به وحشت انداخت، شروع درمان باید بسیار ساده باشد.

یادگیری به تدریج و با افزایش مشاوره هایی که معمولاً هر دو ماه یک بار انجام می شود و برخورد با خانواده های دیگری که کودک دیابتی دارند، حاصل می شود.

مشکل خاص دوره جوانی

متخصصان می گویند که کودکان باید به زندگی طبیعی خود ادامه دهند و درمان را می بایست با زندگی منطبق کرد، نه برعکس. کودکان خیلی زود، نحوه ی استفاده از دستگاه های مدرن معالجه بیماری قند را می آموزند. مزیت برخی از این وسایل اندازه گیری قند خون، علاوه بر سرعت بالای پاسخ دهی (20 ثانیه)، در امکان ذخیره کردن نتایج و سپس مشاهده آنها به شکل نمودار بوسیله رایانه های بخش است. بدین ترتیب می توان نوسانات قند خون را در طول روز مشاهده و در صورت لزوم، درمان مناسب را اتخاذ کرد.

برای تضمین سلامت این کودکان در آینده ، درمان بیماری باید با جدیت صورت پذیرد. پیچیدگی های دیابت اکنون دیگر روشن شده اند و درصورت درمان مناسب می توان از بروز آنها جلوگیری کرد .

پس متوجه می شویم که قند خون نباید برای مدت طولانی در حد بالایی باشد. میزان متعارف گلیکاسیون بین 7 تا 5/8 درصد است. در واقع این درصد مرزی است که عبور از آن، مشکلات عروقی را در پی دارد.

همه متخصصان بر تزریق حداقل دو بار انسولین در روز و در سنین بالاتر از ده سالگی سه تزریق در روز اتفاق نظر دارند. صرف نظر از میزان تزریق ها، در مرحله آخر، کودک و خانواده اش باید آن را اجرا کنند. اجرای نامناسب درمان، باعث بازگشت وضعیت اولیه بیماری می شود.

دکتر پیربونیر می گوید: "با پیشرفت های انجام شده در زمینه درمان، دیابت دیگر بیماری سختی محسوب نمی شود، البته در صورتی که پزشک خود دچار هراس نشده باشد و شیوه درمان با دقت دنبال شود."

نوشته های دیگران ()

نوزادان را طاقباز بخوابانید

بنا بر نظریه آکادمی پزشکی کودکان آمریکا، برای پیشگیری از عارضه "مرگ ناگهانی نوزادان*"(SIDS) باید آنها را به پشت خواباند، چون به پهلو خواباندن نوزاد به جای طاقباز خواباندن آنها، خطر چرخیدن نوزاد به روی شکم را در پی دارد، لذا روش قابل قبولی نیست. آکادمی پزشکی کودکان آمریکا شواهد روزافزونی در دست دارد که بنابر آنها، اقداماتی نظیر انتقال تخت نوزاد به اتاق خواب پدر و مادر و پستانک دادن به نوزاد به هنگام خواب در کاهش خطر عارضه مرگ ناگهانی نوزاد مؤثرند.

منظور از (SIDS)، مرگ ناگهانی غیر قابل توضیح نوزادی است که به نظر سالم می آید و زیر یک سال سن دارد.

از سال 1992 که این آکادمی پیشنهاد طاقباز خواباندن نوزادان را داده است، میزان مرگ ناگهانی نوزادان در ایالات متحده، بیش از 50 درصد کاهش یافته است، اما علی رغم این کاهش، عارضه SIDS  به عنوان یکی از عوامل عمده مرگ نوزادان پس از یک ماهه اول زندگی باقی است و هر ساله جان 2500 نوزاد را می گیرد. بیشتر مرگ و میرهای ناشی از SIDS، در فاصله 2 تا 3 ماهگی اتفاق می افتد که اگرچه این مسئله می تواند برای همه نوزادان و در هر جایی رخ دهد، اما میزان آن در میان نوزادان آفریقایی آمریکایی، بومی آمریکا و آلاسکا، از سرعت بیشتری برخوردار است.

اگرچه برخی پژوهش ها نشان داده اند که استفاده از پستانک می تواند در تغذیه نوزاد با شیر مادر اختلال ایجاد کند و بعدها نیز مشکلات دندانی را به وجود آورد (که البته این شواهد از نظر این آکادمی به اندازه کافی قانع کننده نیستند)، اما استفاده از آن به هنگام خواب در یک سال اول زندگی نوزاد با کاهش خطر عارضه مرگ ناگهانی نوزاد ارتباط دارد. بدین منظور و برای پیشگیری از عادت کردن نوزاد به پستانک، مادرانی که تمایل به تغذیه نوزاد با شیر خودشان را دارند باید پس از یک ماهگی نوزاد از پستانک استفاده کنند تا نوزاد به پستانک عادت نکرده و هم چنان از شیر مادر تغذیه کند. نکته ای که باید مد نظر داشت این است که در صورتی که نوزاد از مکیدن پستانک سر باز می زند، نباید او را مجبور کرد!

چه باید کرد؟

به منظور پیشگیری از عارضه مرگ ناگهانی نوزادان، این راهکارها پیشنهاد شده است:

1- اعم از این که زمان خواب نوزاد کم باشد یا زیاد، او را به پشت بخوابانید.

2- تشک خواب نوزاد باید سفت بوده و با ملافه ای پوشیده شده باشد.

3- اشیاء نرم مثل بالش، لحاف، اسباب بازی هایی که با الیاف خاص پر شده اند (مثل پنبه و...) و زیراندازهایی که بیش از حد بزرگ هستند (و ممکن است دور نوزاد بپیچند) را از تختخواب نوزاد بیرون بیاورید.

4- خوب است که به جای خواباندن نوزاد نزد خودتان، تختخواب او را در اتاقتان قرار دهید و نوزاد را در تخت خودش بخوابانید.

5- موقع خواب نوزاد، به او پستانک بدهید.

6- نوزاد به هنگام خواب، باید لباس کمی به تن داشته باشد و خیلی گرم نشود.

7- در طول دوران بارداری، سیگار نکشید و از قرار دادن نوزاد در جایی که در معرض دود سیگار قرار دارد، خودداری کنید.

8- نوزادتان را به مدت طولانی در صندلی مخصوصی که در اتومبیل برای او تعبیه شده است، نگذارید، چون فشار زیادی را به پشت سر نوزاد وارد می شود.

در پایان، اگر نگران الگوی خواب نوزادتان و یا خطر SIDS هستید، بهتر است با پزشک کودک خود مشورت کنید

نوشته های دیگران ()

بیماری های ناشی از تاتو کردن

التهاب یا حساسیت پوستی به رنگ های مورد استفاده یکی از اولین علائم واکنش بدن به جسم خارجی یعنی رنگ مورد استفاده در تاتوست. حساسیت یا آلرژی، اگر چه واکنش طبیعی سیستم ایمنی بدن به ماده ای خارجی بوده و تا چند روز پس از تاتو عادی است، اما اگر خود به خود رفع نشود، مشکلات جدی به دنبال خواهد داشت. حساسیت، ابتدا با تورم خفیف آغاز و سپس شدید شده و با خارش، جوش های ریز در محل(عفونی یا غیرعفونی) و بروز تب در محل تاتو همراه می شود و به کهیر منتهی می شود. اگر درمان تا این مرحله پاسخگو نبوده و علائم ذکر شده مخصوصاً کهیر درمان نشود، منجر به " آنافیلاکسی" یا همان "حساسیت شدید بدن" با علائمی چون تنگی نفس، رنگ پریدگی و کولاپس (روی هم خوابیدن و جمع شدن عروق) می شود.

نکته مهم جدی گرفتن بروز حساسیت پوستی است، چرا که این علامت مقدمه ای برای بروز مشکلات دیگر است.

از دیگر مشکلات و بیماری های ایجاد شده در بدن به دلیل تاتوی آلوده و نامناسب می توان به عفونت و آب کشیدگی محل تاتو در صورت عدم رعایت نکات بهداشتی پس از تاتو، زخم (Scar)، ابتلا به بیماری هایی چون هپاتیت B ، هپاتیت C ، سل، کزاز و ایدز (AIDS) اشاره کرد.

مهم ترین نکته در ارتباط با تاتو

رعایت نکات بهداشتی در حین کار و پس از آن مهم ترین مساله می باشد. واکنش های آلرژیک یا حساسیتی نسبت به رنگ مورد استفاده یا سوزن، نه تنها در روزهای ابتدایی، بلکه گاهی تا مدت ها پس از تاتو کردن همراه شخص خواهد بود. مخصوصاً اگر از رنگ قرمز استفاده شود، این حساسیت شدیدتر و جدی تر است. عفونت های مختلف ممکن است تنها به صورت درد و تورم و یا عفونت های چرکی بروز کرده و ترشحاتی از محل تاتو خارج شود.

زخم (Scar) یکی از مشکلات شایع، مخصوصاً در صورت بروز عفونت در محل یا استفاده از اشیای نوک تیز غیر از سوزن الکتریکی است. گذشته از این موارد، هپاتیت نوع  B،C  و  D، سیفلیس، ایدز، زگیل و تبخال از خطرناک ترین بیماری ها در اثر انجام تاتوی غیر بهداشتی است.

از آنجا که نظارت دقیقی بر نحوه عملکرد مراکز انجام تاتو وجود ندارد، مسایل بهداشتی نیز به راحتی نادیده گرفته می شوند، به ویژه عدم تعویض سوزن یکی از مهم ترین دلایل انتقال بیماری از فردی به فرد دیگر است.

علاوه بر تاتوی دایمی که در آن از رنگ های شیمیایی استفاده می شود، امروزه نوع دیگری از تاتو به نام "تاتوی هنا یا مهندی" رایج شده که در آن تنها از رنگ های گیاهی به جای رنگ های شیمیایی استفاده می شود. اما به دلیل عدم اطمینان از گیاهی بودن رنگ ها، این نوع تاتو توسط FDA  یا "سازمان بین المللی غذا و دارو" ممنوع اعلام شده است.

به عقیده بسیاری از پزشکان و روانشناسان افرادی که فقط برای تزیین و زیبایی دست به تاتو زده و به اصطلاح تاتوی دکوراتیو(تزئینی) انجام می دهند، افرادی تنوع طلب بوده و از این رو دایماً در حال تغییر رنگ یا مدل تاتوی خود و یا از بین بردن نقوش قبلی و تاتوی جدید هستند.

از بین بردن تاتو

پزشکان با استفاده از سه روش لیزر، جراحی و لایه برداری پوست (dermabrasion) اقدام به از بین بردن تاتو می کنند. اگرچه این روش ها برای از بین بردن تاتوهای درمانی، در صورت بروز اشکال نیز استفاده می شوند، اما اغلب در از بین بردن تاتوهای دکوراتیو(تزئینی) کاربرد دارند.

لیزر، جدیدترین روش درمانی برای از بین بردن نقوش تاتو شده در سطح بدن است. جراحی، برای انواع کوچک تاتو استفاده شده و برای انواع بزرگ و بسیار رنگی کاربرد ندارد.

لایه برداری از پوست (dermabrasion) نیز برای تاتوهای سطحی کاربرد داشته و راهی برای از بین بردن این نوع تاتوهاست.

علاوه برآن می توان از روش هایی چون کوتریزاسیون و پیوند پوست برای از بین بردن تاتو استفاده کرد.

بسیاری از روش های مورد استفاده در از بین بردن تاتو که در جوامع غربی رایج است، در ایران نیز کاربرد داشته و پزشکان ایرانی نیز به این روش ها آگاه هستند.

"لیزر" بهترین روش برای از بین بردن تاتو، با حداقل عوارض جانبی است. این روش به خصوص در تاتوهای وسیع و رنگی بسیار مناسب است. اما نکته مهم، توجه به "نوع لیزر" انتخابی برای از بین بردن رنگ های مختلف تاتو است. در واقع هر نوع لیزر مخصوص از بین بردن یک، دو یا چند رنگ خاص بوده و بر رنگ های دیگر بی اثر است. نکته دیگر، توجه به رنگ است. رنگ قرمز، زرد و سبز به سختی و دیرتر از رنگ های دیگر و رنگ های مشکی و آبی سریع تر و بهتر از بقیه رنگ ها به درمان پاسخ داده و محو می شوند و در نهایت این که عمق تاتو نیز بسیار مهم است. به طوری که هر چه عمق تاتو بیشتر باشد، نیاز به اشعه برای درمان بیشتر است. با این همه درمان و محو کامل تاتو امکان پذیر نبوده و برای از بین بردن آن به جلسات متعدد لیزر درمانی نیاز است که بی شک هزینه فراوانی را نیز در برخواهد داشت.

خود درمانی ها و عوارض ناشی از آن ها

متأسفانه برخی برای از بین بردن تاتو به جای مراجعه به پزشک، از روش های کاملاً غیر بهداشتی و یا شاید غیرانسانی مثل استفاده از سیگار داغ یا جسم داغ استفاده می کنند! که این روش ها نه تنها تاتو را از بین نمی برند، بلکه عاملی برای ایجاد زخم، سوختگی دایمی در محل، عفونت و... به شمار می روند.

خود درمانی های اینچنینی فقط بر مشکلات شخص افزوده و او را با وضعی نامساعد روانه بیمارستان می کند. در 90 درصد موارد درمانی برای این بیماران وجود نداشته و اثر زخم ناشی از تماس جسم داغ یا سیگار با محل تاتو، تا پایان عمر باقی می ماند که شاید این، کمترین عارضه این خود درمانی ها باشد.

شاید اگر تاتو کردن در ایران نیز مانند جوامع غربی به عنوان راهی برای درمان نقایص افراد نیازمند مطرح شده و به آن از منظری دیگر نگریسته شود، پیشرفت های چشمگیری نیز از طریق علمی در این روش درمانی ایجاد گردد.

پزشکان آمریکایی اخیراً برای درمان نقایص ابرو، روش جدیدی ارایه کرده اند که در آن ابتدا محل مورد نظر(ابرو) با تاتو مشخص شده و به اصطلاح "خط ابرو" برای فرد ایجاد می شود و چهار هفته پس از این مرحله در محل خط ابرو، جوانه مو کاشته و با رشد جوانه های مو و ایجاد مو در خط ابرو، ابرو کاملاً ترمیم می شود.

نوشته های دیگران ()